Çok uzun bir ara oldu. Takip edenler hâlâ burda mı?
Yoğun bir çalışma ve eğitim temposu içinde çok ihmal ettim ilk gözağrım bloğumu :)
Epeydir bu sulara dönme ihtiyacı hissediyordum ama bir türlü fırsat bulamamıştım. Bu gün İnstagram hesabımda paylaşım yaparken artık kesinlikle bloğuma dönmeliyim dedim. Ve işte geldim burdayım :)
Şimdilik İnstagramla senkronize paylaşımlarda bulunacağım.
Bu
sayfayı açalı 1 seneyi geçti, daha doğrusu instagram kullanmaya
başlayalı o kadar oldu. Uzun süre direndim instagram hesabı açmamak
için. Bana göre instagram kalıcı bir şey sunmadığı için, paylaşımlar
akıp gittiği ve unutulduğu için çok da cazip değil. Gelip geçici
olanları pek sevmem. Yine de sonunda yenildim baskılara ve ben de bir
anne hesabı açtım 😊
Amacım mesleğim gereği öğrendiğim bilgileri
paylaşmak, Ve başka hesaplarda gördüğüm güzel paylaşımları beni takip
edenlere duyurmak.
Açıkçası hesabı açarken bu kadar takipçiye
ulaşacağımı da hiç düşünmüyordum. Takip edenlerin de çoğunlukla beni
tanıdığını düşünerek kendimi tanıtma ihtiyacı hissetmedim. Ama sanırım
aramıza yeni katılanlarla tanışmamızın vakti geldi.
📅 70’lerin
sonlarında İstanbul’da doğdum. En az 200 yıllık İstanbul’lu bir ailenin
ilk kızı olarak. Çocukluğum babamın işi dolayısıyla yurt dışında geçti.
🗺 ✈ Ergenlik yıllarımda gurbet canıma tak etti ve ne pahasına olursa olsun memleketime dönmeye karar verdim. ✈
📚
Marmara Üni. Psikolojik Danışmanlık ve Rehberlik mezunuyum. Ama buraya
gelene kadar geçtiğim yol çok daha değerli benim için. 90’ların sonunda
Marmara Üni. Atatürk Eğitim Fak. Halk Eğitimi bölümü öğrencisiyken,
başörtüsü yasakları yüzünden son sınıfta bıraktım okulumu. 🚓
🚫Bırakırken yemin etmiştim “Siz beni okuluma almıyorsunuz, ama üç
çocukla da olsa ben bu okula geri döneceğim” diye. Gerçekten de öyle
oldu ve 2011 senesinde üç kız annesi olarak üniversiteye geri döndüm.
Ama okuduğum bölüm kapandığı için, dengi bir bölüm olarak PDR’ye
başladım ve yeniden 4 sene okudum. 🎓 Annece.Psikoloji adı da buradan
çıktı, önce anne olduğum ve psikolojiyi annelerin dilinde konuştuğum
için.
📚 🍼 Çocukla okumak zor oluyor tabî ki, ama çok da iyi
oluyor aslına bakarsanız. Çünkü belli bir yaştan sonra ve bu kadar
fedakârlık yaparak okula geliyorsak bunun hakkını vermemiz gerek
inancıyla okuduk. Aynı dönemde eğitim hayatına geri dönen pek çok
arkadaşımız vardı. Hepimiz de aynı bakış açısıyla baktık ve sıkı sıkıya
sarıldık derslerimize. İnsan bir bedel ödeyince elindekinin kıymetini
daha iyi anlıyor. Çok şükür diplomamızı aldık elimize.
🎓 Ama talebelik hiç bitmiyor. Özellikle bizim gibi, insanla hem hâl olan alanlarda hiçbir zaman da bitmez. Ara ara burada da paylaşıyorum katıldığım eğitimleri.
Hâsılı kelam annelik, eşlik, evlatlık, Psikolojik danışmanlık, ev hanımlığı ve talebelik gibi pek çok şapkayı dengede tutarak faydalı bir şeyler yapmaya çalışıyorum. Fırsat buldukça da burada paylaşımlarda bulunarak sizin sorularınıza cevap vermeye çalışıyorum. Sorularınız ve yorumlarınızı bekliyorum.