19 Ekim 2020
- 


Gönderen
Betül Ergün



Çok uzun bir ara oldu. Takip edenler hâlâ burda mı?   

Yoğun bir çalışma ve eğitim temposu içinde çok ihmal ettim ilk gözağrım bloğumu :)

Epeydir bu sulara dönme ihtiyacı hissediyordum ama bir türlü fırsat bulamamıştım. Bu gün İnstagram hesabımda paylaşım yaparken artık kesinlikle bloğuma dönmeliyim dedim. Ve işte geldim burdayım :) 

Şimdilik İnstagramla senkronize paylaşımlarda bulunacağım. 


annece.psikoloji'in profil resmi

Bu sayfayı açalı 1 seneyi geçti, daha doğrusu instagram kullanmaya başlayalı o kadar oldu. Uzun süre direndim instagram hesabı açmamak için. Bana göre instagram kalıcı bir şey sunmadığı için, paylaşımlar akıp gittiği ve unutulduğu için çok da cazip değil. Gelip geçici olanları pek sevmem. Yine de sonunda yenildim baskılara ve ben de bir anne hesabı açtım 😊

Amacım mesleğim gereği öğrendiğim bilgileri paylaşmak, Ve başka hesaplarda gördüğüm güzel paylaşımları beni takip edenlere duyurmak.
Açıkçası hesabı açarken bu kadar takipçiye ulaşacağımı da hiç düşünmüyordum. Takip edenlerin de çoğunlukla beni tanıdığını düşünerek kendimi tanıtma ihtiyacı hissetmedim. Ama sanırım aramıza yeni katılanlarla tanışmamızın vakti geldi.

📅 70’lerin sonlarında İstanbul’da doğdum. En az 200 yıllık İstanbul’lu bir ailenin ilk kızı olarak. Çocukluğum babamın işi dolayısıyla yurt dışında geçti. 🗺 ✈  Ergenlik yıllarımda gurbet canıma tak etti ve ne pahasına olursa olsun memleketime dönmeye karar verdim. ✈
 

📚 Marmara Üni. Psikolojik Danışmanlık ve Rehberlik mezunuyum. Ama buraya gelene kadar geçtiğim yol çok daha değerli benim için. 90’ların sonunda Marmara Üni. Atatürk Eğitim Fak. Halk Eğitimi bölümü öğrencisiyken, başörtüsü yasakları yüzünden son sınıfta bıraktım okulumu. 🚓 🚫Bırakırken yemin etmiştim “Siz beni okuluma almıyorsunuz, ama üç çocukla da olsa ben bu okula geri döneceğim” diye. Gerçekten de öyle oldu ve 2011 senesinde üç kız annesi olarak üniversiteye geri döndüm. Ama okuduğum bölüm kapandığı için, dengi bir bölüm olarak PDR’ye başladım ve yeniden 4 sene okudum. 🎓 Annece.Psikoloji adı da buradan çıktı, önce anne olduğum ve psikolojiyi annelerin dilinde konuştuğum için.

📚 🍼 Çocukla okumak zor oluyor tabî ki, ama çok da iyi oluyor aslına bakarsanız. Çünkü belli bir yaştan sonra ve bu kadar fedakârlık yaparak okula geliyorsak bunun hakkını vermemiz gerek inancıyla okuduk. Aynı dönemde eğitim hayatına geri dönen pek çok arkadaşımız vardı. Hepimiz de aynı bakış açısıyla baktık ve sıkı sıkıya sarıldık derslerimize. İnsan bir bedel ödeyince elindekinin kıymetini daha iyi anlıyor. Çok şükür diplomamızı aldık elimize. 

🎓 Ama talebelik hiç bitmiyor. Özellikle bizim gibi, insanla hem hâl olan alanlarda hiçbir zaman da bitmez. Ara ara burada da paylaşıyorum katıldığım eğitimleri.

Hâsılı kelam annelik, eşlik, evlatlık, Psikolojik danışmanlık, ev hanımlığı ve talebelik gibi pek çok şapkayı dengede tutarak faydalı bir şeyler yapmaya çalışıyorum. Fırsat buldukça da burada paylaşımlarda bulunarak sizin sorularınıza cevap vermeye çalışıyorum. Sorularınız ve yorumlarınızı bekliyorum.